Tahmin ettiğimiz gibi oldu. Genelde Hikmet Karaman konuştu. Sohbeti çok seven Karaman, anlattı, örnekler verdi, içini döktü. Mutluydu, keyifliydi. Son haftalarda alınan galibiyetlerin etkisi ile de hoş mesajlar verdi.
Mesut Bakkal durgundu. Suskundu. Dinlemeyi tercih etti. Az konuştu. Ama dinlerken bile kafasında 40 tilkinin dolaştığı belliydi.
Ortak mesajlar verdiler. Dostluk, arkadaşlık, kardeşlik gibi. Doğrusu da buydu zaten. Bu mesajlara yürekten katılıyoruz. Ama şu da var. Dillendirme gereği duymadılar ama... Bu maç inanılmaz önemli. Sadece puan açısından değil, tablo ve karizma açısından inanılmaz önemli. Kazanan, zirve yapar. Müthiş kredi sağlar. Yoluna tam gaz devam eder.
Hele Ankaragücü kazanırsa... Karaman, tavana vurur! Camiada sular durulur. Cemal Aydın, koltuğuna kurulur!
Ya, Gençlerbirliği kazanırsa... Bakkal, popülaritesine popülarite katar!
Dikkatimizi çeken ne, biliyor musunuz? Karaman da, Bakkal da, her ortamda ve her zaman için, çok samimi, çok doğal. Ne güzel!
Yürekten konuşuyorlar, güven veriyorlar.
Her ikisi de, kulüplerinin gülen yüzü!
Şunu da çok iyi biliyoruz ki, Pazar günkü maçın sonucu ne olursa olsun, bu gülen yüzler, yine gülecek, yine dost kalacak, yine samimi davranacak.
İşin güzelliği de bu değil mi, zaten!
Herkesin böyle olması gerekmiyor mu?
Kaynak : Hürriyet Ankara Gazetesi
Önceki Haber
Sonraki Haber
20 Ocak | |
2020: Ç. Rizespor (D) 0-2 | |
2019: Hatayspor (D) 1-3 | |
2018: Karabükspor (D) 2-0 | |
2013: Antalyaspor (D) 5-3 | |
2008: Ç. Rizespor 4-1 | |
2006: Fenerbahçe (D) 0-3 | |
1985: Altay 2-1 | |
1974: Zonguldakspor 3-2 | |
* Skorlarda Gençlerbirliği evsahibi olarak gösterilmiştir. | |
Arama Yap |